Leendert van Accoleyen
Leendert van Accoleyen: voor vrijheid bouwen
De Belgische beeldend kunstenaar Leendert van Accoleyen is een intrigerend buitenbeentje binnen de hedendaagse kunst omdat hij op een afwijkende en soms acrobatische wijze manieren vindt om anders om te gaan met ruimtelijke sites, natuur en sociale imperfecties. Hij studeert zowel beeldhouwen en schone kunsten aan Sint-Lukas in Gent, percussie aan het Conservatorium in Antwerpen, en behaalt vervolgens zijn BA en MA aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Hoewel hij met grote onderscheiding afstudeert als beeldend kunstenaar, toont hij zich bijzonder nederig binnen de hedendaagse kunstpraktijk. Hij uit zich op akkers, weides en urbane sites waar hij utopische ingrepen uitvoert als metselaar, bouwvakker, tentenbouwer of boom-verplaatser. Een frisse wind door het artistieke landschap.
Leendert Van Accoleyen reikt in zijn werk steeds naar het onmogelijke. Hij tart de zwaartekracht met constructies waarmee hij balken, planken en andere grote en zware voorwerpen de lucht in dwingt. Zo plaatste hij een legertent bovenop een vijftien meter hoge constructie van ijzeren stangen. Steevast gebruikt hij alleen menskracht, er komen geen kranen of hoogwerkers aan te pas. In een ander project probeert de kunstenaar een omgewaaide boom – die hij geveld aantreft van wortel tot kruin – een nieuw en vrij te leven te geven. Hoewel de gevallen reus ideeën oproept over de neergang en het einde van het leven, doet de kunstenaar het (bijna) onmogelijke om de boom weer op te richten en zelfs te voorzien van wielen. Dit alles in een liefdevolle poging om deze boom een tweede leven te geven, waarin hij zelfs meer kan dan ooit: zich verplaatsen, het avontuur en de vrijheid tegemoet.
In 2019 deed van Accoleyen een project in M HKA, in de INBOX-ruimte, ter gelegenheid van zijn winst van de Hugo Roelandt prijs. Het ruimte vullende werk dat hij toen presenteerde, was een veld kasseien, waarbij elke kassei via een houten paaltje van de grond was verheven. Steevast gebruikt de kunstenaar voor dergelijke ondernemingen enkel menskracht, steevast zijn alle verbindingen of ingrepen zichtbaar in het werk, zonder dat er materialen of technieken verborgen worden. In de begeleidende tekst noemt Johan Pas de kunstenaar een luis in de pels. “Toen ik zijn werk voor het eerst zag naar aanleiding van een tussentijdse evaluatie in het atelier beeldhouwkunst, deed het me denken aan de rammelende antimachines van Jean Tinguely. Ik meen me te herinneren dat Leendert op dat moment weinig of niets over Tinguely wist. Dat verbaasde me overigens niet, want Leendert hield er niet van mijn lessen 'hedendaagse kunst: neo-avant-gardes' uit te zitten.”
Van Accoleyens praktijk omvat een breed scala aan media, waaronder beeldhouwkunst, installatie en performance. Hij gebruikt vooral gevonden materialen en afgedankte objecten in zijn werk, en zijn stukken nemen vaak de vorm aan van functionele structuren, zoals schuilplaatsen en ateliers. Zo gaat hij in 2022 op zoek naar een stedelijke oplossing voor veilige onderkomens in de openbare ruimte voor hen die het nodig hebben. De meest onopvallende vorm die hij ontdekt vindt hij op bouwwerven in de openbare ruimte. Om leefbare schuilplekken te verschaffen bedenkt hij een ambachtelijk-artistieke ‘vermomming’ in de vorm van hoog opgestapelde pallets met bouwstenen, die hij in zijn atelier ‘vervalst’ door er mallen en afgietsels van te maken die binnenin hol zijn. Op die manier bekomt hij onschuldig vermomde ruimtes die plaats bieden om erin te wonen en te slapen. Uit dit idee ontstaat in 2022 de tentoonstelling Voor Dragend En Niet Dragend Metselwerk. Bij de vormgeving van de schuilplaats is nagedacht over de functionaliteit, het comfort en afsluitbaarheid. De bouwsteen-sculptuur is sociaal, radicaal en utopisch. Het is te lezen als een antithese voor de zogenaamde ‘hostile architecture’ – architectuur die tot doel heeft om potentiële schuil- of slaapplaatsen onbewoonbaar te maken.
Verrassend genoeg kiest Leendert Van Accoleyen steeds kwetsbare en kleine gebeurtenissen om uit te leggen waar het in zijn hemelbestormende werk om gaat. Eens viel hem een honingbij op, die van bloem naar bloem ging. Telkens de bij landde op een wiebelend steeltje, moest die zich in evenwicht houden. Toen ze wegvloog veerde de steel weer op en stond de bloem terug recht. Het is deze veerkracht die vervat zit in het werk van de kunstenaar, die zijn artistieke praktijk fotografisch documenteert met opnames van zijn utopische acties en metselwerken.
HW