Antwerpen Stadscollectie

Maika Garnica: ambachtelijk klankonderzoek

Maika Garnica woont en werkt in Antwerpen, waar ze in 2015 haar master behaalt aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten. In datzelfde jaar ontvangt ze de Academia Belgica prijs te Rome. In 2021 start ze een postgraduaat aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten (HISK) te Gent en Brussel. Ze maakt voornamelijk geluidsobjecten uit keramiek, prototypes die ze baseert op bestaande tegenhangers ervan uit oude of verschillende culturen. Voor Garnica zijn geluidsgolven een vorm van persoonlijke en directe aanraking.

De aard van Garnica’s werk varieert in functie van ruimte en context. Dit kan gaan van sculpturen, over instrumenten en gebruiksobjecten tot installaties. Ze creëert een ruimte voor klanklandschappen, die ze alleen of in samenwerking met anderen maakt. Voor veel van haar compositie-constructies werkt ze samen met haar partner en architect Willem Coenen. Haar voorkeur voor dialoog zet zich voort in de presentatie van haar werk. Haar zelfgemaakte instrumenten om trillingen op te wekken zijn geconcipieerd om er op te blazen, ze te bestrijken of ermee te schudden. Op die manier evoceert ze intrigerende aardse geluiden die nieuwe ideeën laten stromen.

Haar instrumentarium bestaat uit een deskundig gecomponeerd geheel van bolvormige flaconnetjes, schaaltjes in aardewerk met stekelige uitstulpsels, holle buizen van metaal, korrels in een kom om een regenbui te laten aanzwellen, schrapende nagels tegen een buisje en een aanwaaiende fluitsolo op aangeblazen flesjes. Dergelijke artistiek settings worden elektronisch ondersteund door contactmicrofoons die een meeslepende live-performance mogelijk maken als een indringend klankonderzoek.

Zowel het geluid als de visuele aspecten zijn uitgepuurde ingrepen die de ruimte benemen en een onwezenlijk geheel creëren. Esthetiek en functionaliteit gaan hand in hand. Het universum van Maika Garnica combineert speelse inventiviteit met liefde voor het ambacht, aandacht voor de museale presentatie, respect voor de omgeving en een bijzondere generositeit toewaarts de toeschouwer. Het is een artistiek en muziekaaltechnisch amalgaam dat inwerkt op alle zintuigen en daardoor even innemend als ontroerend is.

Van snel vervlogen vluchtigheid kan geen sprake zijn. Haar keramische voorwerpen en instrumenten kunnen moeiteloos een volledig curiositeitenkabinet vullen.

In het vroege werk Soundobjects I II III brengt Garnica het geluid en de trilling ervan nog dicht tegen de betrokkene, die het instrument hanteert. Het gaat van de mond naar de hand, naar de buik naar de romp en het hoofd. Eén van de objecten moet je dragen als een kledingstuk. Het zit letterlijk op de huid, zoals een keramisch korset waarin ventielen zitten, waarop vervolgens meerdere bespelers het werk en het lichaam van de drager ervan activeren.

In het werk Wat u niet ziet (Warande, Turnhout; Crossing the distance, De Singel, Antwerpen) articuleert ze de hoekige en puntige architectuur van het gebouw met een cirkelvormig geluidsobject. De titel, Wat u niet ziet, zou dan de akoestiek van de binnenkant van het gebouw kunnen zijn.

Met Sketch of score (Kraak, 2019) toonde Garnica haar schetsen. Tekenen is een belangrijk aspect in haar werk. Ze gebruikt de tekeningen als tussenruimte in haar werk. “Zodra een idee of gedachte een tekening is geworden, weet ik hoe ik het object moet maken.”

HW/DE