Walter Swennen
(c)image: M HKA
Zonder titel (Souvenir) [Untitled (Souvenir)], 1982
Wat we zien op de schilderijen van Walter Swennen, lijken we gemakkelijk te herkennen. Wanneer we echter trachten over te gaan tot een verdere interpretatie van de werken, komen we vast te zitten. Waarom een molen? Wat is er precies gebeurd of moet er nog gebeuren? Waarom zo’n donkere omgeving? De gemakkelijk te benoemen beelden blijken toch niet zo herkenbaar te zijn en niet in het minst eenduidig. De werken roepen meer vragen op dan ze antwoorden bieden. Net hierin schuilt de kracht van Swennens kunst. Niet het schilderij of de tekening zijn het eindstadium, wel het proces dat zich tijdens het aanschouwen bij de toeschouwer voltrekt. Swennen reikt de toeschouwer enkel tools, opstapjes aan tot het beginnen van een persoonlijke zoektocht doorheen zijn werken. Waar we aanvankelijk door het benoembare motief de kunstenaar nog kunnen volgen, kunnen mee lachen, kunnen begrijpen, moeten we echter al snel een sprong in het diepe maken. Want achter de herkenbare elementen gaat een diepe leegte schuil. Daar zwijgt de kunstenaar en moet de toeschouwer zich zelf aan het denken, voelen, fantaseren en filosoferen zetten.