Panamarenko
(c)image: M HKA
Raven's variable matrix, 2000
"Ik wilde eerst weten hoe dat mechanisme precies in elkaar zit. Een meeuw bijvoorbeeld, dat is eigenlijk niet meer dan een driehoekig zeil zoals een deltavliegtuig, met hooguit nog flapperende uiteinden..." - Panamarenko
Dit eenmansvliegtuig herinnert aan Panamarenko’s frêle insectenvliegtuigen uit de jaren 1970. De constructie is echter niet gebaseerd op het vleugelmechanisme van insecten, maar op de klapwiekmethode van vogels; ze bestaat uit een
lange stalen buis met vooraan een zitje voor de piloot, en achteraan een staartroer. De vleugels hebben een aluminium frame en zijn overtrokken met transparant makrolon. De tippen van de vleugels zijn van zwart schuimrubber, omdat dit materiaal de juiste weerstand biedt om de vleugels bij een snelheid van 50 km/uur de meest gunstige positie te laten behouden.