Antwerpen Stadscollectie

View of the installation "Le garage des Alpes" Furkapas. Workstation of the artist.

Vanaf 1984 ontwerpt Panamarenko verscheidene werken in zijn atelier in de Zwitserse Alpen. In de garage van de dependance waar hij verblijft, ontwerpt hij ook een rups-tank waarmee hij op een comfortabele manier bergen, rotsen en andere oneffenheden wil overwinnen. Hij voorziet het toestel van rupsbanden die door een elektromotor worden aangedreven, en in het midden een groot ijzeren zadel.

Ge moest links en rechts op een knop duwen om vooruit te rijden, en dat geraakte overal op en over. Als ge tegen een tafelpoot botste trok dat zichzelf omhoog en hop ... tot op tafel! Die rupsband greep zich vast aan alles wat maar kon. Dat werkte heel goed voor in de bergen. Om te draaien ging dat vliegensvlug, ge liet een knop los en dat reageerde direct. Wat wilt ge, met die kracht op die rupsbanden! En stoppen deed het ook automatisch, want de overbrenging was zo groot, dat die tank niet kon bewegen wanneer de motor niet draaide. Zo'n tank met rupsen werkt in ieder geval veel beter dan die sneeuwscooters met ski's onder, want die tank kan alles aan, ook rotsen en zo.

In het kader van de tentoonstellingsreeks Furk'Art werd de bergtank in 1989 tentoongesteld op dezelfde locatie waar hij werd ontworpen. De installatie omvat een tafel met gereedschap, een pastillemotor en de tank, en wordt door Panamarenko Le Garage des Alpes genoemd.

'Het was toch midden in de Alpen!? En op de gevel van de dependance staat nog altijd in grote letters 'Garage'. Bovendien moet ge die tank toch kunnen binnenzetten ook, he?' - Panamarenko

Panamarenko testte de tank ook werkelijk uit.

'Op zich marcheerde dat heel goed, maar ik moest ze toch iedere 5 minuten herstellen. Dat kwam doordat het terrein daar zo oneffen en rotsig is, met uitstekende punten en zo, zodat die rupsbanden daar geregeld in bleven vasthaken, en die trokken dan heel het mechanisme kapot.' - Panamarenko

(bron: Hans Willemse en Paul Morrens, in: 'Copyright Panamarenko', 2005)