Antwerpen Stadscollectie

In 1998 presenteert Els Dietvorst op de tentoonstelling Mandrake, Manhole, Bunker, Trou een pentekening die zich op de muren van het Brusselse café De Dolle Mol ontrolt. Voor *Dooltocht/A desperate quest to find a base for hope wordt een nieuwe versie in het M HKA gerealiseerd. De tekening herinnert aan oeroude rotsschilderingen. Op de muurtekening lijken mensen, bomen en aarde met elkaar verweven te zijn. De mandragora uit de titel is een plant die al in de 15^de eeuw voor Christus zou zijn beschreven op Assyrische kleitabletten en waarvan de wortel in de oudheid magische krachten werd toegedicht. Maar het werk kan evengoed een visioen van de toekomst zijn. Dietvorst staat een meer cyclische benadering van het concept tijd voor, waarin heden, verleden en toekomst met elkaar verbonden zijn.

“Het was heel interessant om dit werk na 15 jaar opnieuw te realiseren. Ik gebruik het druppen van de inkt tijdens het proces van het tekenen, om nieuwe landschappen te creëren. De figuren zijn aan het graven. Een groot deel van de tekening speelt zich ondergronds af. Wormen zijn voor mij interessante dieren. Ze zijn in staat tot transformatie. Als ze een deel verliezen, leven ze verder. Ik zie hier afgeknapte boomstamman in. Of mensen die bomen zijn geworden. Bomen en hout zijn voor mij zeer belangrijk. Ik zoek naar de textuur van hout en de structuur van lijnen, die repetitief werken. Mijn hele oeuvre is repetitief opgebouwd, omdat je door veel te herhalen tot een soort zuiverheid kan komen. Ik heb lang gezocht naar inkt met een bloedkleur, maar die vond ik niet. Daarom maak ik mijn inkt zelf. Ik meng een zwarte inkt, die op water gebaseerd is met kalligrafische rode inkt. Na verloop van tijd blijft alleen het rood over, omdat de zwarte inkt onder invloed van het licht verdwijnt. Hierin zit transformatie en vergankelijkheid vervat.”

ED