Els Dietvorst
De menselijke kwetsbaarheid is een hoofdthema in zowel de sculpturen als de sociale projecten van Els Dietvorst. Dit beeld, een in leem geboetseerde meisjesfiguur zonder gezicht en met gespreide armen, waarvoor een stoel als sokkel dienst doet, is voor Dietvorst een symbool van vrijheid.
“De hele tentoonstelling is een ode aan mijn tante Paula. Ze had osteoporosis imperfecta, waardoor ze altijd in een rolstoel zat. Ze was veel bezig met meditatie en kunst. Ze heeft me erg geïnspireerd en is één van de redenen waarom ik kunstenaar geworden ben. Ze heeft me doen beseffen dat een imperfect lichaam fantastisch mooi kan zijn. Zo heb ik ook mijn fascinatie voor fragiliteit meegekregen. Als kind werkte ik tijdens vakanties in het zorgcentrum waar tante Paula verbleef. Er woonden zowel mensen met een fysieke als mensen met een mentale beperking. De vakanties waren van zo’n schoonheid en zo’n menselijkheid dat ze me altijd zijn bijgebleven. Met dit beeld laat ik tante Paula vliegen. Ik maak er een engel van. Ze staat klaar om op te stijgen.”
ED
