Moataz Alqaissy
Protrude maakt deel uit van een oeuvre dat opgebouwd is uit assemblages van beschilderd textiel en ander materiaal. De titel doet vermoeden dat elk werk binnen zijn oeuvre een afzonderlijk verhaal vertelt, maar letterlijk vertaald als ‘uitsteken’ is het even goed een formele kwaliteit als een potentieel verhalend element. Zijn doeken hebben een vrije vorm, ze zijn meer gebeeldhouwd dan geschilderd. De abstracte ruimtelijkheid van de gelaagde doeken doen denken aan luchtfoto’s. Protrude heeft iets zorgend, iets tijdeloos troostend en houdt het midden tussen een opgemaakt bed en een Rothko.
“Een stad al Bagdad bijvoorbeeld was een monument, maar wat ervan over is, is een opgegraven stad die een verhaal vertelt over een rijk verleden. Maar was Bagdad wel die florerende stad uit de hoogtijdagen van de Islam? De stad is inmiddels gemummificeerd. Het is een ‘ondode’ stad: ze bestaat maar ze leeft niet. Er is geen toekomst. Mijn doeken zijn fysieke herinneringen aan verhalen die getuigen van vage verschijningen uit het verleden zoals het verhaal van de toren van Babel of de sprookjes uit Duizend-en-één-nacht. Evenals deze verhalen is een stad als Bagdad, die geleden heeft onder talloze oorlogen, door ons gevormd. Het is een verlengstuk van ons zoals mijn schilderijen een verlengstuk van mij zijn. Het strijdtoneel is alleen verschoven van de plek waar we leven naar de plek waar we denken. Maar beide plekken zijn constant in beweging evenals mijn doeken. En daarom hebben ze een niet definitieve vorm en hebben mijn ‘verhalen’ een open einde: want niets is onveranderlijk. Afhankelijk van de plaats, de context of het licht, veranderen vorm en kleur en daarmee de ervaring en de betekenis ervan. Als men er langs loopt beweegt het doek mee. Het vouwt en ontvouwt zich. Het vertelt steeds een ander verhaal. Net als in de overlevering weet je nooit wat het ware verhaal is, en daarom blijft dit proces boeiend.” (Moataz Alqaissy, 2021)